نفقه

نفقه عبارت است از همه نیازهای متعارف و مناسب با وضعیت زن از قبیل مسکن، البسه، نان و اثاث منزل وهزینه های درمانی و بهداشتی که شوهر ملزم به تهیه آنها می باشد.

آنچه شوهر برای زن به عنوان نفقه میدهد باید به طور متعارف باشد، یعنی آنگونه که عرف زمان و مکان آن را لازم بداند، همچنان که در نوغ و جنس و مقدار نفقه باید رعایت وضعیت اجتماعی زن لحاظ شود. ماده 1108 قانون مدنی بیان میدارد هرگاه زن بدون مانع مشروع از ادای وضایف زوجیت امتناع کند مستحق نفقه نخواهد بود. در صورتی که زن تکمین ننماید، یعنی یکی از تکالیفی را که در اثر زناشوئی عهده دار است انجام ندهد ناشزه میگردد.

در صورتی که زن با ارائه قباله نکاحیه از دادگاه درخواست نفقه مدت معینی از زمان گذشته را از شود، نماید، شوهر ملزم به تادیه آن است. مگر اینکه یکی از دوام را ثابت کند :

1- شوهر ثابت کند که نفقه در مدت مورد مطلبه تادیه گرده است. مانند آنکه شوهر ثابت نماید که زن در خانه او زنگدانی میکرده. ظاهر این امر حاکی از پرداخت نفقه از طرف شوهر به زن می باشد.

2- شوهر ثابت نمتید که زن بعضی از وظایف زناشوئی را انجام نداده است و ناشزه است. مانند آنکه ثابت نماید که زن منزل شوهر را ترک کرده و به خانه خویشان و یا دوستان خود رفته و بدون اجازه در روز از خانه خارج میشده است، چنانچه شوهر نتواند یکی از دوام بالا را ثابت کندریا، دادگاه بوسیله کارشناس مقدار نفقه را معین نموده و حکم به تادیه آن میدهد